Operatie achter de rug voor Hélène Hendriks: hoe zwaar wordt haar herstel?

Het was geen huilende Hélène, geen dramatische exit met tissues en sentimentele afscheidswoorden. Nee de blonde publiekslieveling van Vandaag Inside verdween uit beeld zoals een artiest na een matige solo: snel, stilletjes en zonder toegift. Eén moment zat ze nog vrolijk naast Derksen te gniffelen het volgende moment zat daar ineens Wouter de Winther. En niemand leek iets zeker te weten – behalve dat Hélène plots in een rolstoel zat.

Een rolstoel, ja. Niet bepaald iets wat je aantrekt voor de grap. En zoals Johan Derksen het live al probeerde los te peuteren: “Wil je zeggen wat er met je is?” Maar Hélène hield haar kaken op elkaar alsof ze net een staatsgeheim had ingeslikt. En zeg nou zelf: als je gewoon je enkel breekt, dan is dat niet iets waar je een rookgordijn voor optrekt. Nee, dan zeg je dat gewoon. Been kapot, gips erop, klaar. Maar deze stilte? Die ruikt naar iets… ongemakkelijkers.

De geruchtenmolen draaide natuurlijk meteen overuren. Sommige kijkers gooiden het op een rughernia, anderen hadden het over termen als “verzakking” of “heftige endometriose” – aandoeningen die je niet met een leuk Instagram-filtertje weggepoetst krijgt. Denk maar aan Floortje Dessing die ook jarenlang worstelde met medische ellende achter de schermen. Het lijkt erop dat Hélène zich nu in hetzelfde schuitje bevindt, maar dan met een productiecode en zonder ondertiteling.

Johnny de Mol, de man die nu tijdelijk haar stoeltje warm houdt bij De Oranjezomer, liet zich wél een beetje ontvallen: “Hélène Hendriks is geopereerd.” Dat zei hij zo tussen neus en lippen door, alsof hij meldde dat er maandag regen komt. Maar goed, dat is Johnny – de enige presentator die met droge ogen kan zeggen dat hij het programma ‘zoveel mogelijk Hélène’ probeert te houden alsof je een mens in stukjes kunt opplakken.

“Ik hoop dat zij dan het stokje weer van mij over kan nemen,” voegde hij er nog aan toe terwijl Patty Brard gezellig zat te keuvelen over Nederlandse muziek. “Zij houdt heel erg van Nederlandse muziek,” riep Patty nog, terwijl Johnny daar Racoon en Douwe Bob doorheen probeerde te schuiven.

Maar tussen al dat luchtige geklets door blijft één ding knagen: waarom zo geheimzinnig? Waarom geen openheid? En waarom nu net nu De Oranjezomer op stoom moest komen? Zelfs de naam De Oranjezondag krijgt ineens een wrange bijsmaak. Het lijkt bijna alsof we naar een toneelstuk kijken waarin iedereen de cue mist, behalve het publiek – dat alles haarfijn aanvoelt, maar niks te horen krijgt.

En stel dat ze écht over vier weken terugkomt? Dan mag ze haar gezicht even laten zien voor precies vier afleveringen, want Johnny is vanaf 21 juli al ingeroosterd. Daarna verdwijnt ze weer voor andere ‘werkzaamheden’. Klinkt als een exit-strategie in slow motion als je het mij vraagt.

Er hangt een vreemde mist rondom Hélène. En hoe langer die blijft hangen, hoe meer mensen zich gaan afvragen: wat speelt zich af buiten beeld achter die glimlach en dat vertrouwde Brabantse accent?