Sylvie Meis breekt stilte over jaren met Rafael van der Vaart: “Ik voelde me onveilig en kapotgemaakt”

Ze stond ooit te glimmen op TMF met een microfoon in de ene hand en een glittertopje in de andere, maar achter de schermen was het allesbehalve glamour wat de klok sloeg. In de nieuwe Videoland-docu The TMF Story doet Sylvie Meis een boekje open over de jaren waarin haar leven ogenschijnlijk een sprookje was, maar in werkelijkheid een nachtmerrie met open ogen.

“Dat ik überhaupt presentatrice werd bij TMF, dat was al een droom,” zegt Sylvie, zichtbaar emotioneel. Maar die droom veranderde in een publiekslynchpartij zodra ze haar relatie met Rafael van der Vaart openbaar maakte. “Ik had heel erg onderschat wat het betekent om met een enorm populaire voetballer als Rafael te gaan,” biecht ze op. Vooral het feit dat hij Ajacied was, maakte haar in één klap mikpunt van woede, jaloezie en ordinaire haat.

En het bleef niet bij gemompel op forums of roddelpraat aan de bar. Tijdens een uitwedstrijd van Ajax tegen ADO Den Haag in 2004 werd ze publiekelijk uitgemaakt voor “de ho*r van Amsterdam”. Geen vage insinuaties, maar recht in je gezicht door een heel stadion. Van der Vaart die nog enigszins geloofde in gerechtigheid diende een klacht in bij de KNVB. Maar Sylvie bleef achter met de schade. “Je beledigt iemand tot op het bot, publiekelijk en in groten getale,” vat ze het zelf samen.

Maar de walging van het publiek bleef niet hangen aan de stadionhekken. De haat klopte ook aan haar voordeur. Dreigbrieven, intimidaties, een gevoel van permanente onveiligheid. Zó ernstig dat de familie Van der Vaart besloot een bodyguard voor haar in te schakelen. “Ik voel me niet meer veilig, ik wil dit niet meer,” zegt Sylvie met een brok in haar keel. Ze liep weg van alles waar ze voor had gevochten haar carrière, haar opkomende faam, haar tv-droom gewoon om te overleven.

En terwijl het publiek dacht dat ze ‘het toch allemaal wel leuk vond, zo in de schijnwerpers’, ging ze kapot. Letterlijk. “Ik wilde de druk niet meer. Alles wat ik wilde, was stoppen,” klinkt het stilletjes. En dat deed ze. Ze liet alles vallen, inclusief haar achternaam, haar ambities en het veilige Nederland.

In 2005 trouwde ze met Rafael. Een sprookjeshuwelijk op papier een publieke soap in realiteit. Ze volgde hem naar Hamburg, naar Madrid, kreeg een zoon en verloor zichzelf onderweg. Acht jaar later was de koek op. In 2013 kwam het officiële einde van hun huwelijk. Meis nam haar meisjesnaam terug en liet het imago van ‘voetbalvrouw’ definitief achter zich.

Maar de littekens zijn er nog steeds. Niet zichtbaar op Instagram, maar voelbaar in elke zin die ze nu uitspreekt. En misschien zit daar juist de kracht: Sylvie Meis heeft geleerd hoe het is om verguisd te worden door een publiek dat eerst je fan was.