Wendy van Hout in tranen: “Ik word gediscrimineerd om mijn uiterlijk”

Wendy van Hout normaal vooral bekend als de vriendin van campingmagnaat Peter Gillis heeft weer een klaagzang de wereld in geslingerd. Dit keer gaat het niet om een gemiste show of een gesneuvelde droomjurk, maar om iets dat volgens haar al jaren als een molensteen om haar nek hangt: discriminatie. “Ik word niet serieus genomen als zangeres. Het komt vanwege mijn uiterlijk,” zegt ze in de Party met een stelligheid waar je bijna medelijden van zou krijgen – bijna.

Want laten we eerlijk zijn: als Wendy níet de hartsvriendin van Massa is Kassa-ster Gillis was geweest dan had geen kip haar naam ooit gegoogeld. Toch probeert ze nu uit alle macht de showbizz in te rollen. Haar nieuwste wapenfeit? Geen gloednieuwe knaller, maar een cover uit 1974: Een Kind Zonder Moeder. Je zou bijna denken dat de inspiratie net zo gedateerd is als haar glitterjurken.

Dat ze serieus bezig is laat Wendy zelf graag weten. “Ik ben vol gas aan het werk. Ik treed niet alleen op, maar ben ook nieuwe muziek aan het schrijven. Het zingen is serieus geworden. Ik vind het ook steeds leuker. De boekingen gaan nu ook goed.” Wie de agenda’s van dorpsfeesten, buurtkroegen en bingo-avonden doorspit, ziet vast haar naam wel ergens onderaan bungelen.

Trending

Willem-Alexander stuntelt achter het roer tijdens SAIL en zorgt voor aanvaring

Toch lijkt de carrière nog altijd op drijfzand te staan. In Oegstgeest werd ze onlangs van het podium geweerd. “Er is een heleboel heisa om gemaakt en door die heisa is de gemeente en de burgemeester er\ zich ermee gaan bemoeien en is besloten dat Peter en ik niet mochten komen.” Het klinkt meer als een soap dan als een serieuze muzikale afzegging.

Het steekt haar zichtbaar dat ze niet losgezien wordt van Gillis. “Waar ik heel vaak tegenaan loop eigenlijk continu is dat mijn partnerkeuze een probleem is. Mij doet dat zeer het raakt mij.” Logisch misschien, want wie zich aan een beruchte campingbaas vastklampt, krijgt er automatisch zijn reputatie bij cadeau.

Peter zelf wuift het weg. “Maak je niet druk. Zet je eroverheen. Laat gaan,” zegt hij, volgens Wendy. Maar dat doet zij duidelijk niet. “Ik zal nóóit meer naar Oegstgeest rijden. Ik denk: het is hun verlies, niet het mijne.” Een uitspraak die klinkt alsof ze door heel Nederland in de ban is gedaan, maar in werkelijkheid vooral door één gemeentehuis.

En toch blijft ze geloven in haar talent. “Mijn klank wordt ook steeds beter. Ik ben daar trots op. Ik hoop net als vorig jaar later dit jaar weer de kans te krijgen om op het podium te staan bij het Mega Piratenfestijn in het GelreDome.” Het is een doel waar ze zich aan vastklampt alsof het de gouden ticket naar de A-status is.

Of dat ooit lukt? Twijfelachtig. Maar Wendy blijft strijdvaardig: “Ik denk dat dat inmiddels wel mag en dat ik dat ook verdien. Maar ik word ook beoordeeld op mijn uiterlijk, gediscrimineerd om hoe ik eruitzie. Mensen misgunnen mij dingen omdat ik volgens hen door Peter toch bij ‘een crimineel’ zit. Of het is: ‘Je zit bij die rijkaard’. Het is nóóit goed.”