Peter Gillis ziet miljoenen verdampen: Koper vakantieparken op rand van faillissement

Het blijft toch een soort klucht die saga rond Peter Gillis en zijn peperdure vakantieparken. Je zou bijna medelijden krijgen met de man ware het niet dat zijn lach minstens zo glad is als het marmer op de wc’s van zijn Mega Resort. Iedereen in het land weet inmiddels: Gillis wil cashen het liefst gisteren nog en had z’n zinnen gezet op die iconische 185 miljoen. Koper gevonden, champagne koud gezet, Instagram-kiekjes van de overname alvast voorbereid. Maar nu… ja, nu hangt die miljoenendeal als een gammel dartpijltje in een kroeg vol dorpspolitiek.

Want koper Taeke Dijkstra blijkt het financiële equivalent van natte sneeuw. Faillissement aangevraagd een spoor van onbetaalde dwangsommen en rechtbanken waar hij inmiddels bij de koffie wordt begroet. “De bal ligt bij Dijkstra om aan te geven wie de financiers zijn en hoe het gefinancierd wordt,” citeert Gillis’ advocaat met de kalmte van een huisarts die je net heeft verteld dat je cholesterol ‘aan de hoge kant’ is.

Trending

Nieuwe liefde in zicht? Mark Gillis aast op Monique Westenberg na breuk met André

Je zou denken: na zo’n vonnis is het kat in het bakkie voor Peter. Maar nee, Dijkstra heeft de kunst van het uitstellen tot levensstijl verheven. In Noord-Holland dook zijn naam op bij nóg een vakantiepark-deal waar de centen nooit kwamen, maar de rekeningen wel. “De rechter ontbond de koop, maar de opgelegde proceskosten en dwangsommen van meer dan 65.000 euro zouden ook nooit zijn betaald.” Met zulke zakenpartners kun je beter een deal sluiten met de lokale voetbalvereniging.

En dan is er nog dat subtiele dreigement van €100.000 per dag als de deal niet doorgaat het soort boete waar menig crimineel nachtmerries van krijgt. Maar Taeke laat zich niet gek maken. Volgens de advocaten is er “een andere sfeer gecreëerd”. Ja hoor, dat zal. De enige sfeer die ik ruik, is die van koud zweet en lauwe prosecco.

Wat er écht besproken is tussen alle betrokken advocaten blijft natuurlijk mistig. “Er is een andere sfeer gecreëerd. De komende weken praten we verder met als doel om de transactie af te ronden,” luidt de diplomatieke onzin. Het doet denken aan de ‘we blijven vrienden’-speech na een gênante break-up: niemand gelooft het, maar je hoopt dat het geluid dempt tot de volgende klap.

Ondertussen zit Gillis vast aan zijn eigen miljoenenimperium. Die champagne mag nog even blijven liggen, want wie weet staan er volgende maand weer camera’s bij het hek om te filmen hoe de volgende koper de sleutels wéér niet komt ophalen.

Gillis droomt van een exit. Wij van meer ellende. Win-winsituatie, toch?