Van podium naar paniek: Simon Keizer worstelt met mentale problemen

Er was een tijd dat Simon Keizer onfeilbaar leek. Een perfect gekapte helft van hét Volendamse zangduo dat elke moederhart sneller deed kloppen een gezinsleven uit de Libelle en altijd een glimlach op stand-by. Maar achter de glossy buitenkant blijkt het al jaren niet zo zonnig te zijn in huize Keizer. En dit keer was het niet een journalist of juicekanaal die de barstjes liet zien – Simon deed het zelf.
Op Instagram postte hij een zeldzaam, bijna ongemakkelijk eerlijk inkijkje in zijn hoofd. Geen gladgestreken persbericht of gesponsorde quote van een mindfulness-app, maar een rauwe bekentenis, ingeleid door een foto van een kindernotitie met de tekst: “Papa is gek.” Tja, kinderen en waarheid het blijft een genadeloze combinatie. En in plaats van het weg te lachen of stoer te weerleggen, schreef Simon: “Ik ben ook best vaak moe, geïrriteerd, eenzaam in mijn hoofd, onzeker en meer van die zaken.”
Die zin is het digitale equivalent van een platte klap midden in je zorgvuldig opgebouwde imago. Geen filter. Geen geluidseffecten. Gewoon de man, de vader, de ex-Nick die toegeeft dat het allemaal niet zo soepel loopt als op het podium.
Hij legt uit dat hij zijn frustraties soms laat knallen binnen het gezin. Geen geweld, laten we hopen, maar wel “kortaf”, “geprikkeld” en “emotioneel onbereikbaar” die vibes. En volgens Simon zelf zijn dat signalen. “Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb, is dit te herkennen als boodschappen naar mezelf. Let op je mentale staat van zijn.” Mooie woorden, maar je voelt tussen de regels door dat het daar niet bij blijft.
Simon lijkt op het randje te balanceren en dat terwijl we hem nog niet zo lang geleden vooral zagen als het rustige anker tegenover de iets wispelturiger Nick. En nu? Nu deelt hij een mentale uitkleedsessie waar menig therapeut stil van zou worden.
“Als je zelf meer in balans bent, profiteert je omgeving mee,” sluit hij zijn verhaal af. Klinkt logisch. Maar het roept ook vragen op. Waarom nu? Waarom via Instagram? En hoe diep zat hij dan eigenlijk?
Is dit het begin van een publieke heruitvinding? Of een voorzichtige smeekbede om ruimte, erkenning of misschien gewoon rust? Zeker is dat hij bewust of niet een taboe heeft opengebroken. Een BN’er die de façade laat vallen en toegeeft dat hij het soms ook niet meer weet. Geen gebakken lucht, geen luxe retraites in Toscane. Gewoon: moe, onzeker en ‘gek’ genoemd worden door je eigen kinderen.
Komt door de vele inteelt in Volendam iedereen daar is Familie van elkaar.