Maxime Meiland zal binnenkort haar boek uitbrengen over haar ervaringen met seksueel misbruik in het verleden.
Het boek belooft een eerlijk en rauw portret te bieden van de pijnlijke ervaringen van Maxime. Het begint met het verhaal van haar naaktfoto die op school werd verspreid en eindigt bij haar verkrachting door een ex-bajesklant op haar vijftiende. Tussen deze gebeurtenissen door vertelt Maxime over haar worstelingen met zelfbeeld, verslaving en haar pogingen tot zelfdoding.
In weekblad Weekend laat schrijver Jan Dijkgraaf weten dat Maxime in ieder geval niet op de politie kon rekenen na haar heftige gebeurtenissen.
Jan Dijkgraaf zegt er in de Weekend het volgende over:
,,In het begin geloofde ze dat niet, maar waar zij erg over is gaan nadenken sindsdien, is de frustratie die ze had dat ze nergens terecht kon, ook niet bij de politie”
,,De politie zei gewoon: ‘Nou meid, zou je dat wel doen, die aangifte, want dan moet je naar de rechtbank.”’
,,Als je dat bij een meisje van veertien jaar doet, en zeker iemand met het karakter van Maxime, dan is de reactie: ‘Dan niet. Als het zo moet, laat dan maar zitten.’ Toen ze verkracht is, ging ze daardoor niet weer naar de politie.”
,,Maar ze heeft nu sterk de motivatie dat ze andere jongens en meiden wil helpen en waarschuwen.”
