Monique over relatie met André Hazes: ‘Ik ging twee keer terug, maar dat doe ik nooit meer’

Het is inmiddels jaren geleden dat Nederland massaal meeleefde met de soap die de relatie van Monique Westenberg en André Hazes heette. Toch laat de nasleep van die storm nog altijd sporen achter. In de podcast Lightless Lounge blikt Monique terug, niet als de gekwetste vrouw van toen, maar als iemand die haar eigen film eindelijk heeft uitgezet en de aftiteling rustig nakeek.
“Die verslaving stond boven ons,” zegt ze zonder omwegen. “Het was een gevecht.” En dat was het. De wereld zag alleen de lach op Instagram, maar achter die filters zat een vrouw die zich voortdurend afvroeg of liefde genoeg was om chaos te temmen.
Monique vertelt dat ze nu pas ziet hoeveel rode vlaggen ze destijds negeerde. Kleine signalen, ongemakkelijke gesprekken, momenten waarop haar gevoel fluisterde wat haar hart niet wilde horen. “Als ik eerder met mezelf aan de slag was gegaan had ik eerder voor mezelf gekozen,” zegt ze. “En was ik misschien niet twee keer teruggegaan. Maar dat kan ik nu pas zeggen.”
Er zit iets bijna ontroerends in haar stem als ze terugblikt. Ze spreekt niet kwaad over André, maar ook niet meer met die zachte blik van vroeger. Ze klinkt als iemand die eindelijk begrijpt waarom ze bleef waar ze eigenlijk al weg was.
Volgens Monique wilde ze hem destijds vooral redden. Dat typische reflexje dat zoveel vrouwen herkennen: denken dat je iemand kunt fixen met liefde. “Daardoor weet ik ook wel dat ik bij een volgende partner heel anders erin zou staan en rode vlaggen ook wel meteen herken.”
Het is de toon van iemand die haar littekens niet meer probeert te verbergen, maar ze draagt als een soort bewijs dat ze het allemaal overleefd heeft. Toch sluit ze niet af in bitterheid. Ze blijft Monique, nuchter en een beetje melancholisch. “Ik hou van hem en we hebben een prachtig kind.”
Misschien is dat wel het meest eerlijke wat ze ooit over André heeft gezegd. Niet vergoelijkend, niet verwijtend gewoon echt.