Dan ziet het plebs te veel en dat de toelage wel 75% minder kan.
De gruwelijke dood van de 17-jarige Lisa houdt Nederland nog steeds in een wurggreep. Een jonge meid op weg van het bruisende Leidseplein naar Abcoude die haar bestemming nooit haalde. Het land is in rep en roer en de angst die dit oproept, kruipt diep onder de huid zelfs bij vrouwen die al jaren gewend zijn zich te weren. Een van hen is Tina Nijkamp die in haar podcast ongekend openhartig is.
“Ik ben heel bang nog steeds. Ik durf nog steeds niet ’s nachts alleen over straat,” bekent ze. Een uitspraak die, hoe wrang ook voor heel veel vrouwen herkenbaar klinkt. Tina vertelt dat dit niet nieuw is voor haar: “Eigenlijk al sinds mijn zestiende. Ik heb in mijn studententijd ook altijd al taxi’s genomen, omdat ik dus heel vervelende dingen heb meegemaakt.”
En die ervaringen liegen er niet om. “Ik ben één keer als meisje van de fiets gehaald er is toen verder niks gebeurd en ik ben in mijn studententijd ook achtervolgd.” Alsof je in een slechte thriller zit, maar dit was gewoon haar werkelijkheid.
Een andere keer zat ze in de nachtbus, een keuze die ze uit pure geldnood maakte. “Toen durfde ik ook al heel slecht, maar goed, ik had toen geen geld en ben toch met de nachtbus gegaan. En toen ben ik ook… had een man al de voet tussen de deur.” Ze zegt er direct achteraan: “Ik wil dit helemaal niet een how can I make this about me maken helemaal niet dat wil ik ook helemaal niet, maar het gaat wel om vrouwen in het algemeen.”
Wat voor Tina sindsdien een tweede natuur is geworden: overleven. Ze vertrouwt mannen niet, zegt ze onomwonden. “Ik ben heel bang, omdat ik dus meerdere malen heb meegemaakt dat mannen je wat willen aandoen. Dus ja, ik neem daar mijn maatregelen voor. Als ik bijvoorbeeld uitgenodigd word bij een talkshow vraag ik altijd een taxi. Ik durf niet in het donker over straat te lopen. Echt niet.” Bij Vandaag Inside wordt er standaard een taxi voor haar geregeld geen luxe, maar pure noodzaak.
Zelfverdediging? Ook dat heeft ze geprobeerd. Altijd alert, altijd ogen in haar achterhoofd. En ze benadrukt dat dit niet alleen een grootstadsprobleem is: “Wat ik er wel bij wil zeggen is dat het dus niet alleen in een grote stad voorkomt, maar ook op het platteland.”
Daarmee legt ze de vinger op de zere plek. Het idee dat vrouwen overal, altijd en continu bezig zijn om niet de volgende Lisa te worden. Tina noemt de oorzaak zonder omwegen: “Die hormonen spelen op en dan gaan ze dit soort gekke dingen doen.” Haar eigen nare ervaringen vonden zelfs overdag plaats in een dorp toen ze simpelweg van school naar huis fietste.
“Vrouwen zijn altijd heel bang en kijken altijd om zich heen in het donker. Al mijn vriendinnen ook die doen dat ook. Elke vrouw,” besluit ze. Een trieste, maar rauwe waarheid.