Rechter velt oordeel en Rachel Hazes loopt lachend de rechtszaal uit

Net toen je dacht dat het voor Rachel Hazes alleen maar kommer en kwel was valt er ineens een envelop op de mat die wél goed nieuws brengt. Geen kerstkaart, geen verzoeningspoging, maar een vonnis. En dat vonnis smaakt zoet, zeker als je bedenkt hoe vaak Rachel de afgelopen jaren als de boeman van de familie werd neergezet.

Dit verhaal begon ooit heel kneuterig. Twee vrouwen die elkaar vertrouwden, een recreatiewoning, wat afspraken op papier en de belofte dat alles netjes geregeld zou worden. Zo’n constructie waarvan je achteraf altijd denkt: dit had je nooit met een vriendin moeten doen. Want zodra geld en vriendschap elkaar kruisen, is ellende meestal slechts een kwestie van tijd. Vraag dat maar aan iedereen die ooit “doe maar later betalen” heeft gezegd.

Volgens Rachel liep het al langer spaak. Betalingen kwamen structureel te laat binnen en sommige kwamen überhaupt niet. Ondertussen bleven de jaarlijkse huurverhogingen onaangeroerd alsof ze niet bestonden. Het soort slordigheid waar je bij de supermarkt mee wegkomt, maar niet bij een huurcontract. Op een gegeven moment was voor Rachel de maat vol en belandde de zaak zoals dat zo mooi heet, op de stapel van de kantonrechter.

En die rechter had weinig geduld voor vriendinnenpolitiek. De conclusie was glashelder en keihard. “De rechtbank oordeelde dat de opgelopen betalingsachterstand, vooral door niet betaalde huurverhogingen, neerkomt op meer dan vijf maanden huur en samen met een extra maand achterstand voldoende is voor ontbinding van de huurovereenkomst”. Vrij vertaald: te lang niet betaald is gewoon te lang niet betaald.

Het gevolg is pijnlijk voor de Marieke de voormalige bestie van Rachel. Binnen dertig dagen moet de recreatiewoning worden verlaten en daar bovenop volgt een rekening van ruim 8.600 euro. Geen symbolisch bedrag, geen handdruk, geen schouderklopje. Gewoon betalen en vertrekken. Vriendschap of niet.

Wat dit extra wrang maakt is dat Rachel de afgelopen jaren vaker in rechtszaken belandde waar ze bepaald niet als winnaar uitkwam. Dit keer staat ze ineens aan de kant van het vonnis dat haar gelijk geeft. In de wandelgangen hoor je al gefluister dat ze deze uitspraak waarschijnlijk ingelijst boven de kerstboom wil hangen. Al zal ze dat natuurlijk nooit hardop zeggen.