Klanten razend over gebak van broer Monique Westenberg en de reviews zijn meedogenloos

Ik liep gisteren langs een oliebollenkraam bij mij in de buurt eentje waar de olie al ruiste van dertig meter afstand en toen dacht ik vanzelf weer aan de rel rondom Matthieu, de broer van Monique Westenberg. Je kunt tegenwoordig geen winkelstraat in zonder dat iemand het over hem heeft. Het is bijna traditie geworden: de pepernoten liggen nog in de schappen of de eerste klachten over zijn oliebollen vliegen alweer in het rond.

Volgens social media is de oliebollenkraam van Matthieus dit jaar namelijk hét middelpunt van een kleine volksopstand. En dat is in een maand waarin iedereen normaal gesproken te druk is met gourmetstellen, kerstbomen die te snel uitdrogen en het radeloze zoeken naar een parkeerplek bij de Intratuin.

Maar goed als mensen eenmaal beginnen over oliebollen dan is er geen houden meer aan. Een van de ontevreden klanten schreef: „Een van de slechtste oliebollen die ik ooit heb gegeten. Ze waren brokkelig, hard en bovendien koud. Helaas totaal niet lekker.” Ik weet niet hoe jij dat leest, maar brokkelig en koud klinkt als iets wat je in een verlaten keukenkast vindt niet bij een kraam waar je vier euro staat af te rekenen.

Een ander was even subtiel als een aanrijding op Tweede Kerstdag: „Slechtste oliebollenervaring ooit. Koud en stevig, hij brokkelde nog net niet af.” Ik moest daar even om grinniken. Je ziet het voor je zo’n oliebol die uit elkaar valt als een slecht huwelijk.

En dan heb je nog het team Dirk van den Broek. Een klant zei: „Die van de Dirk van 85 cent zijn tien keer lekkerder. Succes met de verkoop.” Dat is het soort passief-agressieve boodschap waar zelfs een kerstengel een wenkbrauw van optrekt.

Niet alleen de oliebollen zelf worden aan flarden gerecenseerd ook het overige gebak krijgt geen genade. Een teleurgestelde bezoeker schreef: „Beetje jammer: voor vier euro een oude droge wafel.” Vier euro voor een wafel die klinkt alsof hij al sinds Koningsdag onder de warmhoudlamp ligt dat doet pijn.

En dan is er die klant van vorig jaar, die het nog altijd niet is vergeten. Volgens die persoon waren de appelbeignets niet om over naar huis te schrijven. „Appelbeignets voor twaalf euro, weggegooid geld. Ze waren niet gaar. Een man gesproken en hij wilde geen oplossing bieden. Ik ben niet tevreden hoe hij zijn klanten aanspreekt en geen oplossing kan bieden.”

De echte klapper uit dat verhaal kwam daarna: „Van: ‘Fijne jaarwisseling, eikel’. En hij zei dat ik de enige klant ben die aan het zeuren is dat het gebak niet goed is.” Het bizarre is dat deze familie doorgaans alleen negatief in het nieuws komt als Monique en André weer eens een spreekwoordelijke deur dichtslaan. Maar nu is dus ook de broer van Monique aan de beurt.

Terwijl de rest van Nederland zich afvraagt of de vuurwerkshows dit jaar doorgaan, vraagt de buurt zich af of ze nóg een poging moeten doen bij Matthieu of dat ze het toch maar houden bij die 85 cent van Dirk.