Collega’s halen uit: ‘Met Humberto valt niet samen te werken’
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar elke keer als de naam Humberto Tan opduikt, denk ik automatisch aan dat glimmende tv-glimlachje waarmee hij vroeger heel Nederland inpakte. Maar als je Marco Louwerens moet geloven – je weet wel, het ‘directeurtje’ van Vandaag Inside – dan zit achter dat charmante imago een man met een ego waar je makkelijk een rijtjeshuis op kunt bouwen.
“Die heeft het zo hoog in zijn bol”, sneert Louwerens volgens Vandaag Inside. Niet bepaald een aanbevelingsbriefje voor iemand die jarenlang werd gezien als de talkshowkoning van Nederland.
En eerlijk is eerlijk: Humberto had ooit een glans waar zelfs Matthijs van Nieuwkerk een beetje jaloers op leek. René van der Gijp herinnert zich dat nog goed. Hij blijft erbij dat Humberto “altijd feelgood-tv maakte” of hij nou 1,4 miljoen kijkers had of een miezerige 400 duizend. Consistent was hij dus wel… tot dat hele gedoe met Dionne Stax natuurlijk.
Peter R. de Vries zei destijds al zo mooi: “Je zat een paar keer per week in de opening van het NOS Journaal.” Betreffende zijn affaire met Dionne Stax Het blijft een pijnlijke klassieker. En tja… vanaf dat moment ging de glans er toch een beetje af. Het publiek prikte ineens door het perfecte plaatje heen alsof iemand de ring light had uitgezet.
Volgens Tina Nijkamp ligt het allemaal veel simpeler. Het had niets met de affaire te maken, maar met Humberto’s vernieuwingsdrang. Hij wilde meer sport. Meer muziek. Nog meer sport. En nog meer muziek. “Wat kan de mensen thuis dat schelen?”, vraagt Tina zich hardop af. Spoiler: weinig, zo bleek.
Maar de echte mokerslag kwam van Johan Derksen. Volgens hem was Humberto vooral een “komediant” die ging geloven dat hij god was toen de kijkcijfers goed waren. Bij RTL zouden ze hebben gezegd dat hij zelfs zijn schoenen niet meer kon vinden, omdat hij er zo boven zweefde.
En dan is er nog die opmerking van Louwerens, die met droge TV-bobo-stem concludeert dat er simpelweg “niet met Humberto te werken is”. Dat klinkt net alsof iemand jarenlang op kantoor heeft moeten dealen met een collega die zijn cappuccino uitsluitend op 67,5 graden drinkt.
Uiteindelijk komt zelfs Tina tot dezelfde slotsom: Humberto kreeg te veel vrijheden, te weinig tegenkracht, en dat was funest. Zoals Johan het zou zeggen: soms is een tv-ster gewoon beter te pruimen zonder kroon op z’n hoofd.
Dat is toch niets nieuws, die loopt over van zelfoverschatting en arrogantie.