Jaren collega’s, nul medelijden: Anouk gaat los over Marco Borsato

Ik heb Anouk altijd gezien als iemand die geen seconde moeite doet om iets mooier of vriendelijker te verpakken dan nodig. Als er één BN’er is die niet met honing strooit is zij het wel. Dus toen haar reactie op de zaak rond Marco Borsato binnenkwam, wist ik al: dit wordt geen “ach, laten we mild zijn”-praatje. En inderdaad Anouk ging er niet met een soepele kwast overheen, maar met een kettingzaag.

Ze werkte jarenlang met Marco in The Voice of Holland. Jaren waarin het leek alsof de juryleden een gezellig clubje vormden dat na de opnames misschien samen een wijntje dronk. Maar nee. In een interview met HNL verteld ze over die realiteit.
“We zaten misschien naast elkaar in de jury, maar ik ken die man eigenlijk helemaal niet goed. We zijn nooit vrienden geweest en gingen louter professioneel met elkaar om.”

En blijkbaar heeft ze de rechtszaak nauwlettend gevolgd waarschijnlijk met dezelfde frons waarmee ze een valse kandidaat bij TVOH aankijkt. Vooral de strategie van Marco’s advocaten kon haar absoluut niet bekoren.
“Ik had een naar gevoel bij het verloop. Hoe zijn advocaten in hun tactiek de moeder en dochter in een bepaald daglicht stelden, vond ik pijnlijk om te zien.” Dat ene woord ‘naar’ zegt bij haar meer dan een volledige monoloog van een ander.

Toen ze sommige uitspraken hoorde, zat ze naar eigen zeggen met opgetrokken wenkbrauwen te kijken. “Bij enkele uitspraken krabde ik serieus achter mijn oren. Net als iedereen, denk ik.”

Maar het is haar slotkoers die het meeste bijblijft. De Anouk-stempel, zeg maar. Recht in je gezicht, geen filter: “Weet je wat gewoon de conclusie is? De manier waarop Marco als vijftiger met dat meisje omging is op z’n zachtst bizar te noemen en er is geen excuus voor.”

Ze herinnert er fijntjes aan dat Marco twintig jaar lang kind aan huis was bij dat gezin en nu probeert te doen alsof hij er ongemakkelijk tussen viel als bezoek bij een vreemde schoonfamilie. “Twintig jaar kwam hij er over de vloer en deed hij lekker mee met wat hij nu zelf in de rechtbank als ‘fout gedrag’ bestempelde van die moeder. Dat is geen verdediging, vind ik.”

Daarmee zet ze hem, zonder drama, zonder schreeuwen, maar meesnoeihard, precies neer waar ze hem wil hebben. Het is typisch Anouk: niet bang voor boosheid, niet bang voor backlash en al helemaal niet bang om te zeggen wat de helft van Nederland alleen denkt.