Mart Hoogkamer wil zijn vader nooit meer zien: ‘Hij zag me dochtertje slechts één keer, hij was straalbezopen’

Mart Hoogkamer mag dan misschien de posterboy van het Nederlandse levenslied zijn hits, de roem een Insta-perfect gezinnetje met Jennifer en hun dochtertje Loena Nová, maar achter die schaterlach en gelikte showbizzfoto’s schuilt een hoofdstuk dat je niet op de cover van een glossy ziet. Tussen alle gouden platen en uitverkochte zalen door draagt Mart namelijk een litteken met zich mee en die komt niet van een backstage ongelukje.

De relatie met zijn vader? Die is eigenlijk altijd een soort open wond gebleven. In zijn nieuwste interview bij Weekend trekt Mart het pleister er genadeloos af. “Hij heeft mijn dochter maar één keer gezien. En dat deed hij onder invloed.” Het klinkt bijna onwerkelijk: de man die zijn zoon vroeger nog hand-in-hand door de wijk liep, ziet zijn kleindochter slechts één keer en zelfs dat moment is verpest door drank. Mart zegt het zonder omwegen: “Weet je hoeveel pijn dat doet? En als je dan ook daarna weer geen contact meer met elkaar hebt…”

Trending

Waarom Monique écht bij André Hazes blijft? “Het gaat om die villa”

Het contact met zijn vader liep spaak lang voordat de champagnekurken van het succes knalden. “Ik liep m’n vader voorbij en luisterde niet meer naar wat mensen die dicht bij me staan te zeggen hadden.” De zanger greep uiteindelijk de koe bij de horens en zocht hulp bij een psycholoog. Hij wilde het verleden niet als een blok aan zijn been meezeulen al blijft het gemis schrijnen. “Mijn vader staat zeker open voor mij. Alleen moeten er eerst bepaalde dingen écht veranderen.”

Voor wie denkt dat Mart de hele dag in een hoekje zit te treuren: niets is minder waar. Zijn echte thuis vond hij bij Jennifer en hun dochter. “Zij zijn mijn alleslies,” zegt hij met dat typische Hoogkamer-tongval. En ja, zelfs de grootste volkszanger van het moment smelt als zijn dochtertje zich tegen hem aanvlijt: “Een man hoort toch een beetje stoer te zijn, maar bij haar smelt ik.”

Mart gebruikt zijn muziek als uitlaatklep. Zijn nieuwe album is een open dagboek vol teksten over verlies, gemis en rouw. Hij hoopt dat anderen zich in zijn verhaal herkennen. “Het is niet dat ik er een voorbeeld voor ben, maar ik kijk wel heel anders naar de wereld dan vijf jaar geleden.”