Exit Jan Smit? De Toppers onder vuur na lege stoelen in de ArenA

Het begon ooit als een vrolijke kitschkermis waar glitterpakken, polonaises en halfvolle bierbekers hand in hand gingen. Maar inmiddels lijkt het erop dat er barsten zitten in de gouden façade van De Toppers. En die barsten klinken steeds harder na het afgelopen weekend waarin de Johan Cruijff ArenA voor het eerst in jaren slechts twee keer werd gevuld. Twee. Dat is geen Toppers-traditie meer, dat is een afgeknepen jubileumshow.

Waar ooit zes uitverkochte edities het bewijs waren van hun onstuitbare feestformule begint het nu te ruiken naar sleetsheid. Zelfs Evert Santegoeds de onofficiële hofleverancier van showbizzmeningen windt er geen doekjes om. “Misschien kan het helemaal geen kwaad om de boel eens door elkaar te husselen,” zegt hij in zijn podcast Strikt Privé. En dan, met de precisie van een mes in de rug: “Ik denk dat Tino Martin een fijne aanvulling is.”

Ah. Dus dat is het plan. Nieuwe bezem. Vers bloed. Maar daar wringt de schoen, want bij vernieuwing hoort ook… afscheid. En volgens Evert mag dat afscheid best eens gericht zijn op Jan Smit. Jan die sinds 2017 meedoet alsof hij er altijd al bij hoorde, maar stiekem nog steeds de nieuweling van de groep is. “Wat zal Jan Smit mij haten… Maar een kok verandert ook wel eens wat aan een recept.”

Trending

Waarom Monique écht bij André Hazes blijft? “Het gaat om die villa”

En geef Evert eens ongelijk. Jan is misschien de nette jongen van Volendam, met een gladde babbel en keurig gestreken glittercolbert, maar het is nooit écht vonken gaan geven tussen hem en het publiek. De chemie van weleer – die krankzinnige mix van René Froger’s zelfoverschatting, Joling’s zuigende ironie en Gerard’s overlevingsdrang – voelde met Jan meer als een brave familiereünie waar je spijt van krijgt zodra de eerste schnitzel geserveerd wordt.

Zelf twijfelde Jan trouwens ook al aan zijn plek binnen de groep lang voordat Evert zijn naam op de slachtbank legde. In de Toppers Topcast zei hij vorig jaar nog: “Toen jullie bij mijn manager Aloys en mij aanklopten was er nog wel die tendens dat er af en toe hommeles was.” En het werd nog gezelliger: “Tijdens de serie in Oostenrijk was er ook weer gezeik. De een wilde dit niet de ander dat niet. Straks word ik ook meegezogen in die negativiteit.”

Kortom: Jan zag de bui zelf al hangen. Hij stond op het punt in te stappen in een rijdende glitterbus waarvan de remmen piepten en de passagiers elkaar de loef afstaken. En nu? Nu lijkt de buitenwereld vooral te vragen: is Jan niet gewoon de saaie gast op een feestje dat schreeuwt om herrie?

Wat Tino Martin betreft: die staat al klaar met z’n microfoon in de hand en z’n glaasje in de andere. De enige vraag die overblijft is of de deur van De Toppers straks opengaat voor hem of dat de boel gewoon uit elkaar ploft van binnenuit.