Kerst is normaal gesproken het moment waarop mensen elkaar vergeven een extra aardappel opscheppen en doen alsof alles wel meevalt. Niet bij Sophie Hilbrand. Die koos juist de kerstspecial van Boerderij van Dorst om een paar oude rekeningen te vereffenen.
Terwijl de sfeer op het boerenerf gemoedelijk oogde ging het gesprek al snel richting dat beruchte jaar waarin haar talkshow Bar Laat sneuvelde. Sophie leek dat moment te hebben opgeslagen als een splinter die blijft steken. “Je doelt natuurlijk op Bar Laat, dat het gestopt is en dat er allemaal kritiek op kwam, denk ik, toch? Dat je dat een beetje bedoelt? Omdat het zeg maar in VI gewoon heel vaak kapotgemaakt werd.”
Met VI bedoelde ze uiteraard Vandaag Inside waar Johan Derksen nooit bekendstond om zijn zachte woorden. Volgens Sophie werd ze daar neergezet “Als een soort Kaag, wat er ook mis is met Kaag, weggezet, of: ‘Linkse activist!’”. Ze voegde eraan toe dat ze normaal gesproken vrij teflon is. “Nou ja, klets maar gewoon en de volgende dag gaan we weer door.” Maar dit was anders. “Het was heel veel.”
Wat haar naar eigen zeggen het meest raakte was niet eens de televisie zelf, maar het effect dat ze bij zichzelf merkte. Ze vertelde dat ze ineens anders rondliep bij voetbalclubs waar haar kinderen spelen. “Ik merkte gewoon: ik kwam heel graag op voetbalclubs… dat ik dacht: wat denken deze mensen?” Niet omdat iemand haar aansprak, maar omdat het frame al klaar lag.
En dan komt het deel waar de kerstkaarsen bijna beginnen te flikkeren. Sophie maakte duidelijk dat het leven buiten de media eigenlijk gewoon doorging. “Het is ook heel erg een mediarealiteit van de media over de media.” Sommige mensen vroegen haar zelfs: “Doe jij nog iets op televisie?” Auw.
Maar de echte ergernis zat hem ergens anders. In een podcast. De Mediaweek, van Tina Nijkamp en Mark Koster. Daar viel de zin die Sophie nog steeds dwarszit. “We hebben haar wel weggepest, hè?” Ze kon haar ongeloof nauwelijks verhullen. “Toen dacht ik: waaaauw, dit zijn gewoon twee volwassen mensen, die volgens mij kinderen hebben en dan gaan ze op die leeftijd praten over wegpesten. Dat vind ik gewoon debiel. Dat is toch idioot?”
Het woord debiel viel niet één keer, maar bleef hangen als een slecht kerstliedje dat je niet uit je hoofd krijgt. Sophie nuanceerde daarna wel. Volgens haar was het geen pesten, maar een koerswijziging. Het programma moest politieker en newsyer worden. “En daar pas ik niet bij.” Ze gaf toe dat ze de rol van talkshowhost geweldig vindt, maar niet de richting waarin het format werd geduwd. “Mijn voorkeur ligt toch wel heel erg bij normale mensen.”
Lang duurde het niet voordat Tina Nijkamp reageerde. Koeltjes, zoals we haar kennen. “Onzin.” Volgens haar ging het nooit over wegpesten, maar over inhoud. Ze vond Sophie “te belerend” en “te activistisch” voor een neutrale talkshow en stelde dat dit de kijkcijfers schaadde. “Daar blijf ik ook bij.” Als slottrapje vergeleek ze Bar Laat met Pauw & De Wit, dat volgens haar “veel neutraler” is.
En zo eindigde kerst niet met vrede op aarde, maar met een ouderwetse mediarel. De kalkoen was nog niet verteerd of de messen lagen alweer op tafel.
