Illusie spat uiteen Frits Wester fileert verhaal van Lale Gül live op tv

Wie dacht dat een talkshow een veilige plek is om zorgen te ventileren heeft duidelijk niet gerekend op Frits Wester in waakhondmodus. Lale Gül schoof aan met een zichtbaar nerveus verhaal over haar veiligheid, maar liep live op televisie tegen een koude douche aan. En niet zo’n zachte regendouche, eerder zo’n straal waar je je adem bij inhoudt.

Lale vertelde hoe ze zich steeds onveiliger voelt nu haar persoonsbeveiliging is stopgezet. Volgens haar omgeving zou er nog één uitweg zijn: de politiek. Dat idee klonk haar steeds aannemelijker in de oren zei ze, omdat ze van alle kanten hetzelfde hoorde. “Ik heb met heel veel mensen telefonisch gesproken en zij zeggen: ‘Ik vind het zó bizar als jij mij vertelt wat je allemaal hebt meegemaakt. Als jij ook maar de helft hiervan had en je zat in de politiek, dan had jij de hoogste vorm van beveiliging.’” Alsof Den Haag een soort vip-lounge met bodyguards is waar je na inschrijving direct doorheen mag lopen.

Het werd nog stelliger toen ze er in RTL Tonight aan toevoegde: “Dit wordt mij steeds door iedereen gezegd. Zij zeggen ook eerlijk: ‘Misschien moet je dat maar eens overwegen, want dan weet ik zeker dat je morgen nog beveiliging hebt.’” Ze klonk bijna hoopvol, alsof ze een ontsnappingsroute had gevonden. “Ik heb sowieso altijd wel politieke ambities gehad, hoor, alleen niet op m’n 28ste…”

Aan tafel hing even die typische talkshowspanning. Iedereen keek naar elkaar, alsof men dacht: wie gaat dit doorprikken. Patty Brard stelde voorzichtig de vraag die iedereen voelde aankomen. “Je weet ook niet zeker of je die beveiliging dan wel weer krijgt.” Lale hield vol: “Ja, maar dat wordt mij dus echt door iedereen gegarandeerd.”

En toen kwam Frits. Niet fluisterend, niet diplomatiek, maar met de blik van iemand die dit dossier te vaak heeft gezien. “Wie garandeert jou dat? Want het is een onzinverhaal namelijk.” Je zag Lale even schakelen. “Echt waar?”

Wester legde het uit alsof hij een hardnekkige mythe uit de wereld moest helpen. Politici, journalisten, advocaten, opiniemakers, ze zitten allemaal in hetzelfde systeem. Het is geen fast lane voor Kamerleden, geen extra knop die ineens wél wordt ingedrukt. “Diezelfde club die nu de afwegingen maakt rondom jouw beveiliging maken ook die afweging als jij politicus of raadslid bent.”

De illusie viel hoorbaar in duigen. Patty vatte het samen met een simpele constatering: “Dus die garantie is er helemaal niet?” Wester was onverbiddelijk. “Die garantie is er helemaal niet, want ik ken zóveel politici, ook in de Tweede Kamer, die zeiden: ‘Ik wil beveiligd worden!’ Dan zei de NCTV: ‘Dat is in uw geval niet echt nodig.’”

Alsof dat nog niet genoeg was gooide hij er een tweede realiteit bovenop. Politiek is niet alleen geen schild, het is ook een muilkorf. “Ze vertellen je echt onzin. En je moet je nog iets anders afvragen: als je nú besluit je politiek te kandideren dan lever je ook heel veel van je vrijheid in.” Zelfs haar mediabestaan zou eraan gaan. “Op het moment dat jij politiek actief gaat worden zeggen ze: ‘Sorry, geen column meer bij ons.’” Lale moest toegeven: “Nee, dat geldt ook voor mijn rol hier.”

En toen kwam het venijnige slotakkoord. Over de Kamervragen die Coenradie voor haar had gesteld zei Wester droog: “Dat is heel aardig, maar ik vraag me af of ze die om jou stelt of om zelf in de publiciteit te komen.”