Knokpartij met Sylvia Geersen op terras Rachel Hazes: glazen vliegen, bloedneus en chaos

Als je ergens rustig wilt eten zonder omstanders die nét iets te veel van zichzelf vinden dan moet je blijkbaar vooral niet neerstrijken op het terras van Rachel Hazes in Torremolinos. Dat gezellige Spaanse hoekje dat op Instagram altijd lijkt op een zonnig dorpsplein blijkt in werkelijkheid gewoon uit te kijken op een parkeerterrein dat rechtstreeks uit een misdaadserie lijkt geplukt. En alsof dat nog niet genoeg is, vloog afgelopen zondag ook nog eens de halve tent in de hens—figuurlijk dan—toen Sylvia Geersen besloot er neer te dalen.

Ik ben zelf ooit op dat terras geweest. Je krijgt daar een kroket die smaakt alsof hij al vóór André Hazes senior in de frituur is gevallen dus ik kan me voorstellen dat mensen er snel geïrriteerd raken. Maar wat Sylvia volgens het juicekanaal tenminste voor haar kiezen kreeg was op een ander niveau ongemakkelijk.

Er loopt dus een stel Nederlandse jongens langs het soort types dat je op Schiphol al herkent aan de zonnebrandvlekken en het bier is hier goedkoper dan thuis-tempo. En dan komt het moment dat de sfeer direct keldert. Volgens een bron maakte Sylvia een grapje. En wat voor één. Ze liet eruit glippen: “Ga eens weg met je gay handje.” Tja… subtiel is anders. Je hoeft geen antropoloog te zijn om te voorspellen dat dit geen gezellige vamos a brindar werd.

Daarna werd het volgens de bronnen een soort live-versie van Expeditie Robinson, maar dan zonder de spelregels. Sylvia en haar vriend zouden uit hun stoel zijn gesprongen en die jongens een duw hebben gegeven. Haar vriend zou zelfs een knietje hebben uitgedeeld.

Het meest tragikomische? Een medewerkster van de bediening kreeg gewoon een dreun mee in de chaos. Een vrolijk meisje dat waarschijnlijk alleen maar een bestelling bitterballen wilde brengen, vertrok met een bloedneus. Zoals het juicekanaal het droog omschrijft: “Er was een bloedneus.”

Het decor eromheen maakt het nog hilarischer: glazen die sneuvelden alsof het een braderie was een glazen vuurkorf naar de filistijnen en tafels die blijkbaar als werpobject dienst deden. De vriend van Sylvia had er zin in, zo lijkt het.

Rachel zou volgens de roddels niet bepaald geamuseerd zijn. En dan komt Sylvia’s eigen reactie. Die doet er nog een schepje bovenop: ze beweert dat ze werd lastiggevallen en dat haar vriend haar alleen maar verdedigde. Ook zegt ze dat er aan haar tas is getrokken en dat haar portemonnee is verdwenen. En op die Spaanse terrassen gaat er inderdaad weleens iets foetsie, dus oké voordeel van de twijfel. Maar volgens een andere bron kwamen de jongens alleen maar een drankje halen en herkende één van hen haar. Dat is geen misdaad. Dat is toerisme.

Kortom: wat begon als een grapje eindigde in een scène waar zelfs de makers van Massa is Kassa kippenvel van zouden krijgen.