Diepe angst bij Máxima: vreest dat dochters haar vreselijke familieziekte erven

Er zijn wonden die nooit helemaal dichtgaan hoe glanzend de kroon ook is. Voor koningin Máxima blijft het verlies van haar jongere zus Inés een litteken dat niet vervaagt. Inés die jarenlang vocht tegen zware depressies koos in 2018 voor de dood. Sindsdien draagt Máxima dat verdriet zichtbaar en onzichtbaar met zich mee in haar blik, in haar stem, in de manier waarop ze over mentale gezondheid spreekt.

Wie haar goed kent weet dat de koningin sindsdien met meer praat dan met woorden alleen. Ze werkt, reist, glimlacht voor de camera’s, maar ergens in haar achterhoofd zit altijd die ene gedachte: hoe kwetsbaar is geluk eigenlijk?

Volgens mensen in haar omgeving houdt die angst haar soms wakker. Want depressie zit in de familie en Máxima weet dat dat geen loos detail is. Ze zou zich geregeld afvragen of die schaduw zich ooit over haar dochters kan uitstrekken Amalia, Alexia en Ariane. De drie jonge prinsessen staan volop in de schijnwerpers, maar achter de schermen houdt hun moeder scherp in de gaten of ze wel echt gelukkig zijn en geen klachten van depressie vertonen.

Trending

VVD wil dat je tot je graf blijft werken: Dilan Yeşilgöz wil AOW-leeftijd naar 70,5 jaar!

Het is niet alleen haar eigen familiegeschiedenis die spookt. Ook aan de kant van koning Willem-Alexander ligt die gevoeligheid. Prins Claus, de vader van de koning, kampte jarenlang met diepe depressies. In 1982 werd hij zelfs opgenomen in een kliniek in Bazel. Na herstel leek het even goed te gaan, maar de ziekte kwam terug, hardnekkig als een storm die je dacht te hebben overleefd.

Voor Máxima is dat dubbele verleden moeilijk van zich af te schudden. Twee families, twee lijnen waar mentale kwetsbaarheid doorheen loopt het laat haar niet los. En hoewel ze het onderwerp niet schuwt voelt het soms wrang dat juist zij die zich wereldwijd inzet voor mentaal welzijn zó goed weet hoe diep die put kan zijn.

Misschien is dat ook haar kracht: ze weet dat verdriet niet iets is wat je oplost, maar iets waarmee je leert leven. En dat doet ze met waardigheid, maar ook met zorgen die ze niet op het bordje van het publiek legt. Want achter die bekende glimlach schuilt een vrouw die net als zoveel moeders elke dag hoopt dat haar kinderen gespaard blijven van de pijn die zij te goed kent.