Leontine laat Marco Borsato vallen: weigert te verschijnen bij zijn rechtszaak

Er waait een ijzige wind door het ooit zo warme kamp-Borsato. Waar Leontine Ruiters jarenlang bekendstond als de loyale ex-vrouw die Marco ondanks alles bleef verdedigen lijkt ze nu een duidelijke grens te trekken. De rechtszaak tegen Marco begint binnenkort, maar Leontine zal schitteren door afwezigheid. Een bewuste keuze en niet zonder reden.

De zanger die eind deze maand eindelijk zijn kant van het verhaal mag doen had waarschijnlijk gehoopt op een vertrouwd gezicht in de zaal. Maar die steun krijgt hij niet. “Zij zegt: dit is zijn ding,” onthulde Evert Santegoeds in Strikt Privé. Het klinkt bijna zakelijk, maar achter die woorden schuilt iets anders: vermoeidheid. Want vier jaar lang stond Leontine symbool voor begrip en vergeving, terwijl half Nederland haar ex man fileerde. Nu lijkt ze te denken: laat hem het zelf maar uitzoeken.

Er speelt meer mee. Leontine is tegenwoordig het nette boegbeeld van de VriendenLoterij een organisatie die niet staat te springen om met het Borsato-dossier geassocieerd te worden. Een publieke verschijning bij de rechtbank zou haar zorgvuldig opgebouwde imago kunnen beschadigen. Santegoeds legt uit: “Ze is natuurlijk ambassadeur van de VriendenLoterij en misschien is het dan beter dat ze haar gezicht niet laat zien.”

Trending

Wilfred Genee dreigt met vertrek: ‘John de Mol komt zijn beloftes niet na’

Ook de kinderen blijven weg. Geen steunbetuigingen op de publieke tribune, geen warme blik richting vader. De eerste dag van de rechtszaak belooft een koude bedoening te worden. Marco zal zich volgens Santegoeds, laten vergezellen door “een goede vriend uit Alkmaar.” Geen familie, geen vrouw, geen kinderen slechts een kameraad. Het zegt veel over hoe ver de val van de zanger reikt.

Toch klinkt het niet alsof er wrok heerst tussen de ex-geliefden. “Ze heeft hem ontzettend gesteund,” benadrukt Santegoeds. “En als je Leontine spreekt neemt ze het nog steeds voor Marco op.” Maar steun op afstand is iets anders dan naast iemand staan. Zeker in een zaal waar de ogen van het hele land op je gericht zijn.

Er is ook iets pijnlijk ironisch aan dit alles. De man die ooit miljoenen vrouwen liet zwijmelen met Afscheid nemen bestaat niet, moet nu precies dat doen afscheid nemen van de publieke steun van de vrouw die hem het langst trouw bleef ook toen niemand dat nog begreep.

Misschien is dit precies wat Leontine nodig had: afstand. Niet uit haat, maar uit zelfbehoud. Soms is wegblijven namelijk de hardste vorm van loslaten.