De duistere kant van GTST: ‘De bedscènes waren vreselijk naar’

Iedereen die dacht dat de soapwereld alleen maar draait om glamour perfect licht en spannende cliffhangers moet eens met Tanja Jess aan de koffie gaan zitten. De inmiddels 57-jarige actrice blikte terug op haar tijd als Bowien Galema in GTST en ik kan je zeggen: dat was minder glanzend dan we destijds dachten. “Heel naar en intimiderend,” zo omschrijft ze haar bedscènes.

Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn moeder destijds religieus voor de buis zat als Bowien weer met Ludo Sanders in de clinch lag. Voor ons thuis drama van de bovenste plank, maar voor Tanja zelf blijkbaar eerder een nachtmerrie. “Vooral omdat er in die tijd minder bewustzijn was. Er waren geen intimiteitscoaches,” legt ze uit. Een beetje pijnlijk om te horen anno 2025 nu elke Netflix-set volloopt met experts die erop toezien dat niemand een verkeerde hand op de verkeerde plek legt.

En eerlijk is eerlijk wat Tanja vertelt klinkt alsof je naar een aflevering van Boos van Tim Hofman zit te kijken. Ze stapte de set op in haar badjas en de cameramannen lieten zich ontvallen: “oh, dit wordt weer een leuke. Hier gaan we even van genieten.” Het zou grappig zijn als het niet zo stuitend was. Ik krijg er plaatsvervangende schaamte van alsof ik zelf betrapt word op het gluren.

Trending

André Hazes verschijnt op tv met zuigzoen van Noa: “Extra pijnlijk voor Monique”

Tanja zegt er zelf over tegen RTL Boulevard: “Ik vond het heel intimiderend. Ik voelde me verschrikkelijk kwetsbaar en niet op mijn gemak. Je zit die scène te spelen denkt alleen maar: oh my God zitten ze zich nu op mij te verlekkeren?”
Ik hoor het haar zo zeggen met die ondertoon van ongemak waar je zelf ook kippenvel van krijgt. En nee, niet de goede soort kippenvel.

Ze is er duidelijk over: dat soort opmerkingen zou tegenwoordig iemand z’n kop kosten. “Dat zou nu echt nooit meer kunnen. Dan word je stanjte pede ontslagen.” De soapwereld mag dan nog steeds een slangenkuil zijn dit soort gedrag is anno nu net zo ouderwets als videobanden terugspoelen met een potlood.

Het zet me aan het denken: hoe vaak zijn er nog van die verhalen uit de jaren negentig die nooit verteld zijn? Het zou me niks verbazen als half televisieland ineens met eenzelfde soort onthullingen komt. GTST mag dan 35 jaar bestaan, sommige herinneringen lijken meer op littekens dan op feestjes.