Felle clash bij De Oranjezondag: Pieter Cobelens snoert Hélène Hendriks de mond

Zondagavond bij De Oranjezondag ontspoorde een ogenschijnlijk luchtig gesprek plotseling in een verhit debat over de staat van de wereld. Wat begon als een melancholische terugblik op de overleden Gerard Cox en zijn iconische serie Toen was geluk heel gewoon eindigde in een clash tussen Hélène Hendriks en oud-MIVD-topman Pieter Cobelens. Waar Hélène met een diepe zucht stelde dat de samenleving ontwricht was reageerde Pieter alsof hij een mug op zijn wijn zag landen: “Schei nou toch alsjeblieft uit, joh.”

Het contrast tussen de twee kon bijna niet groter zijn. Hélène die normaal gesproken elke uitzending als de nuchtere presentatrice het hoofd koel houdt, leek zichtbaar geraakt door de chaos in de wereld. Terwijl Pieter met de zelfverzekerdheid van iemand die ooit beroepsmatig op wereldschalen schaakte, haar woorden achteloos wegwuifde. “We hebben het hartstikke goed met z’n allen. Dat gezeur de hele tijd… Een ontwrichte samenleving… ik ben het er niet mee eens dat de samenleving ontwricht is,” bromde hij terwijl hij achteroverleunde alsof hij net een potje golf had gewonnen.

Trending

Jake Paul mept erop los tijdens bruiloft: Jutta Leerdam gewond afgevoerd

Toen Hélène hem vervolgens confronteerde met de omstreden uitspraken van zanger Bobby Vylan in Paradiso die in een optreden fel uithaalde naar de IDF en sprak over de moord op Charlie Kirk was Pieter kortaf: “Die man moeten ze gewoon niet meer uitnodigen. Dan is het probleem opgelost.” Alsof je wereldproblematiek kunt wegpoetsen zoals je een vlek van je overhemd schrobt.

Maar Hélène liet zich niet afschepen. “Als we wereldwijd kijken, is er behoorlijk veel aan de hand. Dat kun jij niet ontkennen.” Pieter haalde zijn schouders op. “Dat was altijd al zo. Alleen krijg je nu met sociale media alles op hetzelfde moment binnen als Dick Schoof.” Het was een opmerking die bijna weemoedig klonk alsof hij heimwee had naar de tijd dat De Telegraaf nog bepaalde wat mensen wisten en niet een tsunami aan berichten op social media.

Fidan Ekiz die het hele duel met een mengeling van vermoeidheid en fascinatie volgde gooide er een nuchter observatie tussendoor: sociale media maken alles groter zeker de dingen die al slecht gaan. “Dat versterkt emoties bij mensen die boos of zelfs woedend zijn. Dat kan uit de hand lopen en daar moeten we voor waken,” zei ze, met een blik die boekdelen sprak. Je kon bijna zien dat ze dacht aan de dagelijkse hysterie op X (voorheen Twitter) waar elke scheet trending wordt.

Pieter onverstoorbaar als altijd sloot af met een soort zen-lesje: “We moeten relativeren en niet alles nog groter maken en weer ergens verontwaardigd over worden. Dan spint het alleen maar omhoog. Dat is echt niet nodig.”
Waarop Hélène hem quasi-verontwaardigd vroeg of hij dan vond dat de rest van de tafel overdreef. “Ik vind het niet leuk dat je hen erbij betrekt, maar jij wel,” grapte hij al klonk het meer als een steek onder water.

Amerika duider Raymond Mens probeerde de boel nog te sussen en wees op het middenpad dat tegenwoordig bijna uitgestorven lijkt: “Die twee dingen kunnen samengaan. Jij wordt ook niet iedere dag huilend wakker, ik ook niet. Maar je kunt je wel zorgen maken over wat er in de wereld gebeurt.”
Fidan gaf hem daarin gelijk en sloot met een sneer richting de online wereld: “We zijn vergeten dat het allebei kan. Je bent voor iets of tegen iets er lijkt niks meer tussenin te bestaan.”

En zo zat er aan tafel bij De Oranjezondag ineens een miniatuurversie van de samenleving zelf: de onheilsdenkers, de wegwuivers en de vermoeide middenmensen die proberen de brokstukken bij elkaar te houden.

Hieronder de beelden: