Lale Gül fileert Geert Wilders: ‘Hij zal mijn stem nooit krijgen’

Lale Gül heeft haar pen opnieuw geslepen en dit keer is Geert Wilders de klos. In haar column voor De Telegraaf zet ze de PVV-leider te kijk als een man die wel heel graag vanuit de coulissen roept, maar opvallend vaak wegblijft als er écht inhoudelijk gediscussieerd moet worden.

Ze schrijft: “Werkelijk álle redacties nodigen u bijna dagelijks uit dat heb ik aan ze gevraagd en zij zeggen dat u nooit ja zegt.” Een sneer die hout snijdt, want iedereen die televisie kijkt weet: Wilders schuift eens in de zoveel tijd bij Vandaag Inside aan knikt wat laat een one-liner vallen en verdwijnt dan weer in de mist. Een politicus die continu roept dat hij ‘het volk’ vertegenwoordigt, maar vervolgens geen zin heeft om datzelfde volk onder ogen te komen in een talkshow? Het klinkt meer als een influencer die wél selfies post, maar nooit een Q&A durft te doen omdat er lastige vragen kunnen komen.

Trending

Jake Paul mept erop los tijdens bruiloft: Jutta Leerdam gewond afgevoerd

En dan komt Gül met de hamvraag: is het angst? “Is er misschien angst bij u? Bang dat de nuance u minder scherp laat klinken en dat uw achterban dan wegloopt?” schrijft ze. Ze raakt hier een gevoelige snaar. Want laten we eerlijk zijn: Wilders is op zijn best in soundbites. Een kopvoddentaks, een quote over minder Marokkanen het past allemaal keurig in een krantenkop. Maar een genuanceerd gesprek dat langer duurt dan een tweet? Daar wil hij kennelijk niet aan branden.

Het excuus van zware beveiliging haalt bij Lale geen grammetje gewicht. “Die is er juist zodat u uw werk kunt doen. Talkshows zouden hemel en aarde bewegen om u veilig te ontvangen. Kosten noch moeite zouden worden bespaard.” En eerlijk is eerlijk ze heeft gelijk. Als Gordon met bodyguards bij RTL Boulevard kan aanschuiven dan kan Wilders dat ook bij Nieuws van de Dag.

Verder spaart ze hem inhoudelijk ook niet. Ze somt rustig op: veroordeling voor discriminatie, de bizarre kopvoddentaks, zijn bromance met Viktor Orbán en de kritiekloze steun voor Netanyahu. Geen klein lijstje om zomaar weg te wuiven. En dat terwijl Lale zelf geen linkse activist is, maar juist stelt: “Bovendien ben ik economisch niet zo links als de PVV, die qua stemgedrag in de Kamer lijkt op de SP.”

Maar en daar zit het venijnige randje Gül eindigt met een soort omhelzing. “Ik weet zeker dat u in de privésfeer een aardige man bent. Ik wens u daarom het beste.” Alsof ze wil zeggen: als buurman prima vent als politicus een ramp. Dat is misschien nog wel het pijnlijkste compliment dat je een politicus kunt geven.

Voor Wilders is dit natuurlijk weer makkelijk weg te wuiven. Hij kan doen alsof hij te druk is met beleid of dat talkshows hem niet interesseren. Maar ondertussen heeft Gül hem precies daar geraakt waar hij het niet wil hebben: zijn zwakte buiten de Twitter-bubbel.